Mary Poppins Returns review: nog steeds Practically Perfect in Every Way

Als ik terugdenk aan Mary Poppins komen er allemaal leuke herinnering opborrelen. Een jonge Julie Andrews die al zingend en spelend, maar toch met een strenge blik de Banks-kinderen helpt de relatie met hun vader te versterken. Lukt het Emily Blunt ook om een nieuwe generatie te overtuigen van Mary Poppins’ kunnen?

We’re on the brink of an adventure, don’t spoil it with questions!

Mary Poppins keert terug om voor de (nieuwe generatie) Banks-kinderen te komen zorgen. Kleine Michael en Jane zijn een stuk ouder nu. Michael heeft ondertussen drie kinderen en woont nog steeds in het gekende huis. Dat huis is helaas gevuld met verdriet. Hij heeft namelijk onlangs afscheid moeten nemen van zijn vrouw. Dat afscheid bracht, naast verdriet, ook nog andere meer financiële problemen met zich mee. En dat gegeven zorgt ervoor dat Michael, maar vooral zijn kinderen een stuk volwassener in het leven zijn komen te staan. Jane daarentegen woont nu op een klein appartementje en zet zich net zoals haar moeder indertijd in voor vrouwenrechten. Al schiet ze al snel te hulp om Michael en de kinderen uit hun impasse te halen.

En meer kan, en mag ik, onder behoud van spoilers niet vertellen. Wat jullie wel mogen weten, is dat de film eigenlijk een moderne versie is van het origineel. Dat is trouwens heel positief, aangezien ik bij het origineel een stuk plot miste. Ja, we zien de kinderen en hun vader elkaar vinden in Mary Poppins maar uiteindelijk bleef die film voor mij voornamelijk een aaneenschakeling van prachtige musicalnummers. Het ontbrak namelijk een beetje aan een overkoepelend, sturend verhaal waardoor het leek alsof sommige scènes en liedjes eigenlijk nergens op uitdraaiden. Maar dat is in Mary Poppins Returns volledig opgelost en maakt de film voor mij althans nog aangenamer.

De film loopt zo goed als volledig gelijk met de eerste Mary Poppins.

Verder dien je inhoudsgewijs nog te weten dat de film zo goed als volledig de eerste Mary Poppins-film volgt op vlak van snelheid, gebeurtenissen en personages. Zo kon je al lezen dat Michael voor een stuk zijn vader is gevolgd en Jane eigenlijk heel hard op haar moeder lijkt. Jack (Lin-Manuel Miranda) is in Mary Poppins Returns een kopie van manusje-van-alles Bert (Dick Van Dyke) in Mary Poppins. Ook de geanimeerde wereld keert terug, zo ook een gigantisch dansnummer met Jacks vrienden en meer. Dat gebeurt natuurlijk allemaal op een geüpdatete manier en met nieuwe prachtige musicalsongs waardoor dit zeker niet als negatief mag ervaren worden. Integendeel, het is zalig om na ruim vijftig jaar opnieuw de wat absurde wereld van Mary Poppins binnen te vliegen. Ik kan me ook inbeelden dat de ouders evenveel plezier zullen hebben als hun kinderen.

The World is Turning Turtle

En dat de wereld wat absurd is, zien we ook wat bij mijn oordeel over de acteerprestaties. Niet Emily Blunt als Mary Poppins steelt voor mij de show maar Meryl Streep. Streep speelt Topsy, een buitenlands nichtje van Mary en doet dat grandioos. Vanaf het moment dat ze in beeld is, neemt ze ons mee in haar verdraaid stukje London en laat ons pas los eens Mary, Jack en de kinderen terug vertrekken. Emily Blunt speelt natuurlijk ook de pannen van het dak. Waar is de tijd dat ze Miranda Priestleys (ook een fantastische Meryl Streep) assistente speelde? Blunt maakt Mary haar eigen met respect voor Julie Andrews’ eerdere incarnatie. Ik had echter wel het gevoel dat het personage net wat minder streng overkwam deze keer.

Naast deze leading ladies zet ook Lin-Manuel Miranda een goede Jack neer als de onschuldige volwassene, die om de een of andere reden alles weet over Mary Poppins’ kunnen. De Banks-kinderen overtuigen, zowel Michael, Jane, Georgie, Annabel als John. Ben Wishaw en Emily Mortimer amuseren zich te pletter op de set en dat komt hun prestaties enkel maar ten goede. Een plezier om naar te kijken!

Can You Imagine That?

Allemaal gelukmakende deuntjes.

Verder moet ik het nog hebben over de vormgeving van alles. Regisseur Rob Marshall (Into the Woods, Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides, Chicago) heeft dat alleszins goed geleid. De animatiewereld zat bijvoorbeeld zeer mooi ineen met throwbacks naar de eerste film in de vormgeving van de dieren en echt prachtige, precies met waterverf geschilderde kostuums. Ik moet echter wel meegeven dat ik precies het gevoel had dat er bij bepaalde magische scènes misschien net iets meer mocht gebeuren op het scherm. Zo duiken onze personages op een gegeven punt een zee in die me persoonlijk iets te leeg leek. Het voelde aan alsof er een tikkeltje meer omgeving nodig was om perfect te zijn. Dat doet natuurlijk niks af van het plezier dat Mary Poppins Returns met zich meebrengt.

En dat plezier wordt natuurlijk ook, en misschien zelfs vooral versterkt door de goede musicalnummers. De soundtrack staat hier ondertussen al een hele week op repeat. In andere woorden loop dus al de hele week rond met een gigantische smile op mijn gezicht. Ik moet dan wel toegeven dat ik wel fan ben van dit soort muziek. Maar in het algemeen zijn het wel allemaal gelukmakende deuntjes die je meetrekken in het verhaal. Of de songs iedereen zullen aanspreken, is iets anders.

De songs geven ook telkens goed de boodschap mee die de specifieke scènes willen oproepen. Als je tijdens het geanimeerde stuk goed oplet kan je al opmerken waar het verhaal naartoe gaat. Maar ook losstaand van het verhaal blijft de muziek gewoon leuk. Trip A Little Light Fantastic en Can You Imagine That krijg je niet meer uit je hoofd. Op het gezang van de acteurs en actrices is trouwens niet veel op te merken. Het zijn natuurlijk niet allemaal professionele zangers maar veel klachten kan ik hier niet neerschrijven.

Mary Poppins Returns speelt vanaf 19/12 in de bioscopen.