Marshall Blueberry integrale review: spanning en sensatie in het Wilde Westen

Blueberry is de creatie van scenarist Jean-Michel Charlier en tekenaar Jean Giraud. De reeks verscheen vanaf 1965 in albumvorm en groeide gestaag uit tot de beste westernstrip van Europa. In bepaalde Amerikaanse kringen geldt de serie zelfs als de beste westernstrip. Zelfs Marvel Comics heeft deze serie uitgegeven. 

Schrijver: Jean Giraud
Tekenaar: William Vance, Michel Rouge
Uitgever: Dargaud / Ballon Media
Aantal pagina’s: 144
Winkelprijs: €29,95
Verschijningsdatum: 31 oktober 2018

En waarom ook niet? Blueberry ontsteeg het niveau van cowboys tegen indianen. De titelheld Mike Blueberry is weliswaar de koene held maar hij is nu niet bepaald smetvrij. Ook de Indianen zijn nu niet bepaald de nobele wilden die in harmonie met de natuur leven. Het is een spannende western bestaande uit vele grijstinten. Deze serie werd een verkooptopper en dan gebeurt het onvermijdelijke: er verschijnen spin-off reeksen.

Charlier stierf in 1989 en dus begon Giraud zelf aan een nieuwe trilogie die zich afspeelt buiten de reguliere reeks en daar komt Marshall Blueberry om de hoek kijken. Deze drie albums worden gebundeld in deze integrale die eigenlijk meer een omnibus is. Een achtergronddossier ontbreekt bijvoorbeeld.

Het verhaal van Marshall Blueberry speelt zich af in de periode dat de luitenant nog is gelegerd in Fort Navajo. De omgeving wordt geterroriseerd door de Indiaan Chato en zijn bende. Het lijkt een simpel verhaal te worden maar dan blijkt dat er sprake is van georganiseerde wapensmokkel met connectie naar mensen in het fort. Gelukkig is daar Mike Blueberry om deze warboel te ontrafelen.

Veel tekenaars voelen zich vaak geroepen om te gaan schrijven. Niet veel tekenaars brengen het er goed vanaf, omdat het toch een vak apart is. Des te groter is mijn verbazing dat Giraud het er erg goed vanaf brengt. De man die vooral bekend is als de kunstenaar Moebius wist hier een goed gedegen intrige op te zetten waar Charlier zich niet voor geschaamd zou hebben. Als lezer wordt je meerdere malen verrast door de wijze waarop het verhaal een wending krijgt.

En dan het tekenwerk. De eerste twee albums worden getekend door de eerder dit jaar overleden William Vance. Hij tekent heerlijk goor. Het eerste album speelt bijvoorbeeld in de winter. Als Vance dit onder handen neemt, dan is het ook echt koud. En mensen lopen ook de drek naar binnen. De huizen zijn goor en als je goed kijkt, dan kun je op een bed zelfs de vlooien zien ronddansen. Laat er geen misverstand over bestaan: het westen dat Vance uit zijn pen laat rollen, is wild.

Helaas is het jammer dat het laatste album wordt getekend door Michel Rouge. Hij is sterk beïnvloed door het tekenwerk van Giraud zelf. Hartstikke leuk maar het is een flinke stijlbreuk met het werk van Vance. Zijn lijn is te schoon en door de inkleuring lijkt het ineens hoogzomer te zijn. Dat is toch wel jammer.

Marshal Blueberry is uiteindelijk gewoon een prima western. Het blijft trouw aan de hoofdreeks en kan als opstapje fungeren voor de lezers die deze titel willen proberen.