Pro Cycling Manager 2018 review: surplacen voor gevorderden

Daar waar liefhebbers van Koning Voetbal elk jaar uitkijken naar september om met de nieuwe FIFA– of Pro Evolution Soccer-games aan de slag te kunnen gaan, worden wielerliefhebbers telkens aan de start van de zomer getrakteerd door Cyanide en Focus Home Interactive op een nieuwe Pro Cycling Manager. Of Pro Cycling Manager 2018, de telg van dit jaar, erin slaagt om jouw zin in de rest van het wielerseizoen aan te wakkeren, lees je hier!

Opstarten, afsluiten, naar de Steam Workshop

We raden je hetzelfde aan als vorig jaar: een instant tripje naar de Steam Workshop.

First things first, en dat is voor deze Pro Cycling Manager 2018 exact hetzelfde als wat we je de voorbije jaren al konden aanraden: maak een tripje naar de Steam Workshop om alle licenties in orde te krijgen. We moeten toegeven dat Cyanide en Focus Home Interactive de laatste jaren de nodige stappen voorwaarts zetten, maar helemaal perfect is het nog niet. Aan dit tempo mogen we rond 2022 misschien wel dromen van een perfect rooster aan de start van het spel, maar tot dan rekenen we alvast op de goodwill van de Steamgemeenschap om alle koersen, truitjes en namen in orde te krijgen. Zo zit Quick-Step Floors vol met namen als ‘Philip Gilbam’ en Belgisch kampioen ‘Yvon Lampaey’, rijden er bij BMC plots renners als ‘Gregory Van Avermak’ en ‘Rich Porden’ rond en is Dimension Data helemaal in orde buiten dan hun sprinter ‘Mirko Civendash’. Wil je de Tour rijden met het Franse Direct Energie, dan kan je aanvallen met ‘Sylvain Chuvanel’ of ‘Lilian Culmejane’. Niet opgeven, Cyanide, ooit geraak je er wel.

Nog zo’n pijnpunt dat we al aanhaalden in de vorige versies: de audiovisuele middelmaat die deze reeks kenmerkt is ook in Pro Cycling Manager 2018 niet al te fel verbeterd. Toegegeven, de omgevingen zien er – vooral in de grote koersen en rondes – wel opnieuw een tikje beter uit, maar de renners zelf hinken nog altijd wat achterop. Voor elk pittoresk dorpje of prachtig uitzicht op een Alpencol is er nog steeds een bordkartonnen supporter die over het asfalt zweeft langs de kant van de weg, of een renner die dwars door een andere renner heen rijdt. Al die wielrenners zijn net iets te vaak simpele sjablonen en kopietjes van elkaar, al zal je bij extreme verschillen in lichaamsbouw (denk maar aan een Stijn Vandenbergh van AG2R die met zijn 1m99 maar liefst veertig centimeter boven zijn ploegmaat Samuel Dumoulin uittorent bijvoorbeeld) hier en daar wel een renner kunnen herkennen.

Ook het audiogedeelte blinkt niet meteen uit, al weegt dat natuurlijk minder zwaar door in de eindafrekening. In de menu’s krijg je enkele simpele generische deuntjes te horen die niet eens vloeiend in elkaar overgaan, voor de rest word je tijdens de koersen slechts sporadisch getrakteerd op een zinnetje van de wedstrijdradio. Nog niet zo lang geleden waren we nog streng voor consolebroertje Tour de France 2018 op dat vlak, maar Pro Cycling Manager 2018 compenseert dat dan toch wat door de tactische diepgang die het te bieden heeft.

Hier en daar gesleuteld

Je wielerverstand écht bewijzen doe je in de carrière-modi.

Die tactische diepgang is natuurlijk wat de reeks al langer dan vandaag kenmerkt, en dat is ook bij Pro Cycling Manager 2018 niet anders. Is Tour de France op de consoles vergelijkbaar met de jaarlijkse FIFA-games, dan is Pro Cycling Manager toch vooral de tegenhanger van Football Manager. In de One Off-races heb je relatief weinig tactisch inzicht nodig, al zal je toch steeds bij de pinken moeten blijven. Je renners kunnen automatisch de gekozen tactiek volgen, maar je kan er natuurlijk altijd zelf voor kiezen om een rake aanval te plaatsen op de laatste helling van de dag. In de carrière-modi kan je je wielerverstand pas écht bewijzen. Je kan aan de slag gaan als ploegleider of als jonge coureur. In dat eerste geval zal je alle touwtjes in handen krijgen bij je ploeg, en dat betekent dus ook contractonderhandelingen met renners en sponsors, het programma van je kopmannen samenstellen, opdracht geven om het koersmateriaal te perfectioneren en ga zo maar voort. Kruip je in de huid van een jonge coureur, dan kan je vanaf dit jaar twee specialisaties kiezen (in tegenstelling tot slechts eentje vorig jaar) en werk je aan je eigen weg naar de top – al zal je als jonge knaap vooral veel moeten knechten voor de grotere namen.

Kopman die blijft surplacen

We kunnen je echter niet aanraden om een andere wielermanagementsim op te zoeken, want die bestaat simpelweg niet.

De graphics zijn hier en daar een béétje verbeterd, de contractonderhandelingen met sponsors en renners zijn wat diepgaander gemaakt en ook de AI van je virtuele tegenstanders is verbeterd, maar al bij al blijft Pro Cycling Manager 2018 toch net iets te veel surplacen vergeleken met de versie van vorig jaar. We kunnen je echter niet aanraden om een andere wielermanagementsim op te zoeken, want die bestaat simpelweg niet. De carrièremodi hebben genoeg potentieel om je enkele seizoenen zoet te houden en in de aparte koersen die je meteen kan rijden, is er ook genoeg amusement voorzien, maar al bij al blijven de grote wielerliefhebbers misschien toch lichtjes op hun honger zitten.

Tot slot zijn er nog enkele mankementjes die de glans van Pro Cycling Manager 2018 nog wat meer afmatten. Naar goeie gewoonte krijg je een multiplayermodus voorgeschoteld, maar die lobby’s zijn al te vaak te dunbevolkt om een echt leuke online koers in elkaar te kunnen steken. En dan is er nog het feit dat deze game wel de moeite doet om ook veel nationale kampioenschappen te kunnen bieden, maar die zorgen soms ongewild voor hilarische situaties. Rijd je bijvoorbeeld het nationale kampioenschap van Uruguay, dan zie je amper twee erg middelmatige renners – ploegmaats bij het Spaanse Caja Rujal-Seguros, nota bene – meer dan 200 kilometer lang rondjes draaien op een plaatselijk parcours. In dat geval kan koers soms ook wel een érg saaie bedoening zijn.

Pro Cycling Manager 2018 bij bol.com