Deadpool #1 review: op zijn toegankelijkst

De nieuwste reeks van Deadpool is er niet verrassend genoeg eentje voor nieuwe fans.

Het is normaal geworden, en logisch vanuit marketingstandpunt, om rond de release van een superheldenfilm een nieuwe reeks voor de held in kwestie te lanceren. Meestal levert dat een heel toegankelijke, soms brave comic op die wel te smaken is en dient als ideaal startpunt voor nieuwe fans. De nieuwste Deadpool-serie wijkt niet af van die koers, sterker: het perfectioneert zelfs die aanpak door de toevoeging van andere bekende koppen.

Deadpool doet opnieuw datgene waar hij goed in is. Hij laat het superheldenleven achter zich en profileert zich opnieuw als huurmoordenaar. Alleen heeft Deadpool zijn eerste doelwit fel onderschat en wordt hij zo hard in elkaar getimmerd dat zijn mooie snoetje er nooit meer hetzelfde uit zal zien. Maar is dit wel wat hij wil? Nee, Deadpool wil grotere vissen vangen. En de vis die op hem te wachten staat, is van kosmische proporties.

We mogen van een geluk spreken dat de zelfbewuste Deadpool beseft dat het eerste deel van de comic niet de richting is die hij wil uitgaan. De aanslag leest als een vergeetbaar kortverhaaltje waarin Deadpool zelf nooit echt grappig is, behalve in zijn gesprekken met Teenage Negasonic Warhead, die we wel kennen uit de films.

En dat is niet het enige herkenbare gezicht dat scenarist Skottie Young erbij haalt. Hij gaat een stapje verder door ook The Guardians of the Galaxy en The Avengers erbij te betrekken. Zij schuiven het catastrofale gevaar dat op de Aarde afstevent liever af op het titelpersonage. Hun toevoeging maakt niet alleen de lezer blij, het zijn ook de panelen waarin tekenaar Nic Klein zijn eigen draai geeft aan de bekende koppen van Rocket Racoon, Groot en kompanen. Voor de rest blijft Deadpool netjes binnen de lijntjes tekenen.

Deadpool #1 is geschreven door Skottie Young, getekend door Nic Klein en Scott Hepburn en uitgegeven door Marvel Comics op 6 juni 2018.