The Shape of Water review: de grote zeemeerliefde

In zijn nieuwe film brengt regisseur Guillermo Del Toro een hedendaags sprookje op het witte doek. The Shape of Water was een aangename verrassing op het Filmfestival van Gent, en volgende week komt de film ook uit in de Belgische zalen.

The Shape of Water vertelt vooral het verhaal van Elisa (Sally Hawkins), een vrouw die niet kan praten. We zien de manieren waarop haar leven net hetzelfde is als dat van alle andere vrouwen én de manieren waarop ze zich anders voelt. Samen met haar vriendin Zelda (Octavia Spencer) poetst ze ’s nachts geheime labo’s van de overheid, en daar ontdekt ze op een nacht het zeewezen (Doug Jones) dat door de organisatie gevangen is. Ook hij kan niet praten, en Elisa herkent een gelijke. Samen met haar buurman (Richard Jenkins), Zelda en een van de wetenschappers (Michael Stuhlbarg) bedenkt ze een plan om hem te bevrijden. Maar een agent van de overheid (Michael Shannon) zit hen op de hielen.

De dialogen komen natuurlijk over en het verhaal gaat goed vooruit.

De synopsis van The Shape of Water was op zijn minst speciaal te noemen. Een mens en een zeewezen die verliefd worden, dat hadden we niet meer gezien sinds De kleine zeemeermin. En gelukkig is deze versie helemaal geloofwaardig. Maar opgelet: dit is geen kinderfilm, maar een voor volwassenen. Neem alsjeblieft je kleine kinderen niet mee naar deze film. Het uitstekende script van de film komt van Del Toro zelf en zorgt grotendeels voor die suspension of disbelief. De dialogen komen natuurlijk over, het verhaal gaat goed vooruit en vervalt grotendeels niet in clichés. Je voelt mee met een wezen dat amper communiceert en waar je haast niks over weet, en dat is wel een verdienste.

De cast die Del Toro heeft verzameld is fantastisch.

De cast die Del Toro heeft verzameld is fantastisch: Sally Hawkins draagt de film zonder een woord te zeggen en is betoverend als Elisa, Octavia Spencer laat haar humoristische kant nog eens zien, Richard Jenkins brengt erg veel nuance als de eenzame buurman, Michael Stuhlbarg haalt zijn talenknobbel boven als wetenschapper en Michael Shannon gebruikt zijn volle gestalte en talent om de antagonist te spelen. Stuhlbarg heeft zijn films trouwens goed uitgekozen dit jaar: hij is ook te zien in Call Me By Your Name en The Post. En laten we ook Doug Jones niet vergeten. De acteur uit Stark Trek: Discovery krijgt hier een nogal ondankbare rol zonder tekst en omgeven door onberispelijke make-up, maar hij slaagt er toch in om een zeewezen een ziel te geven.

Dat dit een modern sprookje is, kunnen we ook duidelijk zien. De cinematografie is prachtig. Rijke, volle kleuren en veel licht doen ook vermoeden dat The Shape of Water een ode is aan zwart-wit- en neo-noirfilms. Er is een bepaald stuk in de film die dat vermoeden zo goed als bevestigt, en ons misschien wel zegt dat Del Toro ook van La La Land heeft genoten. Daarbij komt ten slotte nog de prachtige muziek van Alexandre Desplat, met klanken en thema’s die ons ook doen denken aan vroeger en de sfeer mee scheppen. Ja, dan kunnen we besluiten dat The Shape of Water een warme en bij momenten emotionele manier is om twee uur door te brengen.

---

The Shape of Water is vanaf 31 januari te zien in de bioscoop.