Blijf op de hoogte
Geekster nieuwsbrief

Inschrijven

gravity falls

Vaarwel Gravity Falls

Aan alle mooie liedjes komt een einde, zelfs aan tekenfilmseries. Maandag werd de laatste aflevering van Gravity Falls uitgezonden. Waarom was dit zo’n uitzonderlijke reeks?

De finale-aflevering van Gravity Falls is perfect en is zonder veel weg te geven voor de nieuwe kijkers emotioneel, grappig en prachtig absurd zoals we gewend zijn. Elk personage van het stadje uit de titel krijgt zijn of haar heroïsch moment, zonder ooit de karakteristieke humor ervan te verliezen. De epische verhaallijn van de tweelingen, waarnaar vroeg gehint werd en die toch uit het niks opdook en verraste, is tot een uiterst bevredigende conclusie gekomen. Hoedje af voor de makers om met maar twee seizoenen zoveel kwaliteit boven kwantiteit te stellen.

Voor de verandering was dit geen toppertje uit de kast van Cartoon Network, dat zowel jong en oud aanspreekt met onder andere Adventure Time en Steven Universe, maar wel uit de stal van Disney Channel. Bedenker Alex Hirsch kenden we voordien van The Marvelous Misadventures of Flapjack en hij schreef ook voor SpongeBob SquarePants en Dexter’s Laboratory. Maar op zijn best bleek hij te zijn met zijn eigen serie, deels autobiografisch over hij en zijn tweelingzus gedurende de zomervakanties vroeger.

gravityfalls1

De reeks volgt de avonturen van Dipper en Mabel Pines, een tweeling uiteraard. Ze worden in de zomervakantie naar de broer van hun opa gestuurd, Stan. Hij runt The Mystery Shack, een souvenirwinkeltje om toeristen te lokken met fake spulletjes… Of zo lijkt het op het eerste gezicht. Hun grootoom en zijn omgeving overstijgen alle wildste verwachtingen, want ze komen terecht in een mysterieus dorpje vol bovennatuurlijke wezens en paranormale krachten. Samen gaat de tweeling op onderzoek uit.

Het begin doet aan The X-Files denken, met in elke aflevering een ander monster van de week, waarin het aspect van world-building essentieel was. Maar net wanneer je gewend geraakt was aan die formule, werd het overkoepelende verhaal op je los gelaten, met effectief gebruik van die world-building. Daardoor werd Gravity Falls, naast één van de mooiste en grappigste moderne tekenfilms, een meeslepend verhaal waar echt alles mogelijk was. Zonder ooit de emotionele connectie met de kijker te verliezen.

https://www.youtube.com/watch?v=ZtlX1pujSr4

Alsof het niveau van de animatiestijl, verhaal, humor en diepgang nog niet goed genoeg was, kan Gravity Falls ook terugvallen op een geweldige stemmencast. Bedenker Hirsch is zelf de stem achter Stan en winkelbediende Soos. Jason Ritter en Kirsten Schaal (The Last Man on Earth en Flight of the Conchords) spelen de tweeling. Linda Cardellini, nog altijd het meest bekend van Freaks and Geeks, en J.K. Simmons, die ook opdook in The Legend of Korra, vervolledigen de belangrijkste personages. Daarnaast is er een hele bende stemacteurs om de kijker te verrassen, waaronder Louis C.K., Nick Offerman, Mark Hamill, Nathan Fillion, Chelsea Peretti en zelfs Neil deGrasse Tyson.

Maar de grootste aantrekkingskracht van Gravity Falls is waarschijnlijk het mysterie. Fans bedachten talloze theorieën over kleine geheimpjes tot grote mysteries, met een gigantische impact op het verhaal, nog voor zo’n dingen verklaard werden. Het boek van Dipper sleurt hem en de kijker mee in een bovennatuurlijke wereld die fascineert en veel dieper (en absurder) is dan je kan bedenken. Om het compleet te maken, zat er in elke aflevering ook een woordspelletje. De hint zat in de intro en de cryptische boodschap zelf na de aftiteling. Zo kwam je al vroeg te weten dat er meer aan Stan is dan op het eerste zicht lijkt. En dit was het laatste cryptogram en het ideale einde:

Faded pictures bleached by sun
The tale’s told, the summer’s done
In memories the Pines still play
On a sunny summer’s day

gravityfalls2

Total
0
Shares
Een reactie achterlaten
Gerelateerde artikels